De wereld wordt tegenwoordig steeds kleiner. We weten meer, we reizen meer, we zien meer. Daardoor lijkt het soms alsof er bijna geen plekken meer zijn waar je je ver van het massatoerisme kunt wanen. Toch zijn die plekken er nog wel degelijk. Tijdens mijn rondreis door Tanzania en Zanzibar kwam ik namelijk bij het indrukwekkende Lake Natron terecht.
Lake Natron staat niet op de meeste reisroutes door Tanzania. Het meer ligt afgelegen en het kost dan ook aardig wat tijd om er te komen. De omgeving is droog en extreem heet. Bovendien doen zich flink wat verhalen de ronde over het gevaar van Lake Natron. Zo circuleren er plaatjes van versteende flamingo’s, ogenschijnlijk veroorzaakt door Lake Natron. Dit klinkt misschien macaber, maar gelukkig valt dat mee. Lake Natron is bovenal een prachtige bestemming die absoluut in iedere reisroute door Tanzania opgenomen zou moeten worden.
Waar ligt Lake Natron in Tanzania?
Lake Natron ligt in het noorden van Tanzania, op de grens met Kenia. Het ligt erg afgelegen van de andere toeristische attracties in het land. Vanaf Lake Natron is het gemiddeld nog 5 uur rijden naar de Serengeti of de Ngorongoro Krater. Vanaf de parken Tarangire en Lake Manyara ben je zelfs een volle dag aan het rijden richting het meer. Dat de wegen veelal onverhard en hobbelig zijn draagt daar vanzelfsprekend aan bij. Gedurende deze reis zul je echter ontdekken dat Tanzania meer is dan alleen de Big5 en dat de aaneenschakeling van bijzondere landschappen overweldigend is.
Wij vertrekken vanaf Ngorongoro naar Lake Natron. Het landschap verandert langzaam, van de regenwouden rondom de Ngorongoro hoogvlakten naar de droge, steenachtige plateaus in het noorden. Ondertussen hou je de immense en weelderig begroeide Rift Valley continue aan je zijde. De weg zelf stelt weinig voor, eigenlijk doorkruis je meer het immense landschap per 4×4. Dat is ook de enige auto die een weg als deze aan zou kunnen, met een gewone ben je hopeloos verloren op deze wegen.
Gortdroge woestijn wisselt de groene heuvelachtige vlakten af. Met altijd weer die Rift Valley in het vizier. Desalniettemin is het onmiskenbaar wanneer je Lake Natron nadert. Een enorme, eenzame berg doemt in de verte op en niet lang daarna zul je dit zoute meer in de laagvlakte zien liggen. Ver verstoken van de bewoonde wereld.
Bij aankomst bij Lake Natron staat er een prachtige symbolische slagboom in het midden van een uitgestrekte leegte. Gemakkelijk te omzeilen, maar dat doe je uiteraard niet. Na ons gemeld te hebben bij de twee wachters in het huisje ernaast, die staan te puffen van de hitte bij dit laaggelegen meer, kunnen we door. Her en der staan wat hutjes en er is zowaar een ontvangstcentrum voor diegenen die de lange, barre tocht hebben gewaagd. De vrolijke kleuren van de doeken die de Maasai dragen steken fel af tegen de grijs-bruine ondergrond van het verstikkend hete zand. Lake Natron is een plek van extremiteiten; gortdroog, stikheet en megazout.
De bijzondere kleur van het Natronmeer
De omgeving van Lake Natron is absurdistisch, en dat wordt alleen nog maar versterkt door de kleur die het meer soms aanneemt. Enkele keren per jaar kleurt Lake Natron roze. Dat is niet de standaard kleur van het meer, maar het gebeurt zo’n twee tot drie keer per jaar. Na forse regenbuien die volgen op een lange droogte, vult het meer zich met water en mineralen van hogerop, waardoor het plotseling felroze kleurt. Prachtig om van bovenaf te zien, maar voor je rondreis zeer moeilijk te plannen omdat de regen zich niet laat voorspellen in deze droge omgeving.
Er is echter nog een andere reden waarom Natron roze kleurt. Naast de kleur van het water, zijn ook de waterbewoners roze vrienden. Tienduizenden flamingo’s noemen Lake Natron hun thuis voor een groot deel van het jaar. Het is deze plek die de gevleugelde vrienden uitkiezen om hun eieren te leggen en zich voort te planten. De kans is dan ook groot dat je ze spot bij een bezoek aan het meer, in meer of mindere mate.
Kan je het water van Lake Natron aanraken?
Er doen zich nogal wat verhalen de ronde over de gevaren van Lake Natron, in meer of mindere mate gevoed door de felroze kleur natuurlijk. Het water zou je wegbranden, of in steen doen veranderen. Van deze verhalen is gelukkig weinig waar. Ze zijn de wereld in gekomen door een duistere foto van een versteende flamingo in het verder geheel rimpelloze meer. Achteraf bleek de positionering van de flamingo in scene gezet, maar versteend was hij wel echt.
Je kunt het water van Lake Natron gewoon aanraken, het is niet gevaarlijk. Wel heeft het een hele hoge pH-waarde en is het extreem zout, waardoor dieren (of mensen, in theorie) die er jaren in liggen zouden kunnen ‘verstenen’. Dit gebeurt echter niet wanneer je je hand even kort in het water stopt, dus ga gerust je gang. Je zult voelen dat het water erg warm is, de temperatuur kan zelfs oplopen tot 40C.
Aangezien Lake Natron dus niet gevaarlijk is, gaan we met een gids op pad naar het meer, dichter naar de flamingo’s die zich in het ondiepe water begeven. Van een gortdroge ondergrond wandelen we richting het slib, waar het luide gekakel van de flamingo’s ons al welkom heet. Continue in beweging lijken ze. Het feit dat er geen zuchtje wind staat, betekent dat het water verder volledig stil lijkt te staan. Het werkt als een spiegel op de eindeloze omgeving en wie niet uitkijkt, zal worden bevangen door de hitte en zich in een waar wonderland wanen.
Wanneer het slib te glad wordt, laten we onze schoenen achter om blootvoets verder te wandelen richting een klein eilandje in het water. Uitkijkend dat we niet de zwarte klei in glijden, strompelen we voort, ons continue vergapend aan het uitzicht. Eenmaal aangekomen op het eiland wacht ons echter een bruut gezicht. Hoewel je je dan te midden van de flamingo’s bevindt, zijn we blijkbaar niet de enigen. Her- en der verspreide flamingokarkassen bewijzen dat ook zij niet veilig zijn van natuurlijke vijanden, zelfs niet temidden van een zout meer. Onze gids vertelt dat waarschijnlijk een jakhals aan de slag is geweest hier. Het is gruwelijk duidelijk welke delen niet zo smakelijk waren; losse flamingohalzen en als droge takjes geknakte roze beentjes liggen verspreid over het eiland. Een vreemde doch reële gewaarwording op deze van god verlaten plek in Tanzania.
Wat te doen bij Lake Natron
Lake Natron ligt laag en kent maar heel weinig regen. De plek is gewoonweg kneiterheet en superdroog. Het water in het meer is extreem zout, en dat veroorzaakt mede de reactie die plaatsvindt wanneer het eens flink regent.
Toch zijn er in de buurt enkele watervallen en bijzondere hikes die de moeite waard zouden zijn. Zo is de eenzame berg waar je langs rijdt en die je overal bovenuit ziet doemen een nog actieve vulkaan. De bewoners noemen hem ‘berg van god’, en je kunt deze vulkaan bewandelen.
Wij zagen echter meer fiducie in een iets koelere optie. Vroeg in de ochtend vertrekken we daarom te voet richting een trail die ons naar een waterval zou leiden. Al klauterend langs de bergwand en al wadend door een ondiepe maar toch best sterk stromende rivier, komen we steeds dichterbij de waterval die aan het eind op ons zou wachten. De kronkelende vallei geeft gedurende de wandeling niks prijs van wat ons te wachten staat. Tot het moment dat we de laatste bocht doorgaan. Plotsklaps schittert een groene oase ons tegemoet. Van hoog boven ons stort het water naar beneden, uit een prachtige plek rijkelijk begroeid met palmbomen. Na deze wandeling is het zelfs vroeg in de ochtend heerlijk afkoelen in het water. Natron weet ons weer te verrassen, in totaal ander opzicht.
Praktische tips voor je bezoek
Lake Natron ligt ver van de standaard safarigebieden af. Je hebt dus wel wat extra tijd nodig om deze plek te bezoeken, maar het is zeer de moeite waard. Wij vertrokken van Lake Manyara richting dit meer en deden er een volle dag over om er te komen. Terug gingen we vanaf Lake Natron richting het noorden van de Serengeti, wat ook bijna een dag rijden was. Daar wordt nu wel door Chinese bouwers gewerkt aan een hagelnieuwe weg die de reis ongetwijfeld zal bespoedigen, maar ook minder spannend zal maken.
Bij Lake Natron is een bezoekerscentrum waar lokale gidsen beschikbaar zijn. Zij kunnen je begeleiden tijdens de wandeling en richting het meer. Wij verbleven in de Maasai Giraffe Lodge, een mooie plek met zelfs een (natuurlijk) zwembad op deze verzengend hete plek. Je kunt hier heerlijk genieten van de zonsondergang en misschien zelfs wat wildlife spotten. Een bezoek aan Lake Natron kan geregeld worden door de betere lokale touroperator.
Ondanks dat Lake Natron ver reizen is, is het echt een geweldige toevoeging aan je rondreis door Tanzania. De afwisselende landschappen die je tegenkomt zijn zo bijzonder en onverwacht, dat je echt een heel andere ervaring hebt dan in de andere parken. Sowieso is het leuk om je safari te combineren met wat andere, off-the-beaten-track activiteiten. Dit kan een verblijf bij de Maasai zijn, of een trip naar Lake Eyasi of Lake Natron. Wanneer je dan ook een dag of twee extra hebt om in te vullen, is Lake Natron eigenlijk een must. En dan maar hopen dat het net geregend heeft en het meer helemaal roze kleurt!
