Vol verwachting openen we de kleurrijke gordijnen die in onze lemen hut hangen. Bij aankomst gisteravond laat was het al stikdonker. De urenlange rit over een onverharde, hobbelige weg die ons naar onze overnachtingsplaats bracht, deed verraden dat we ons ergens zouden bevinden ver van de stad. Waar precies dat is laat zich echter moeilijk raden zonder verlichting of internet.
Een zee aan licht valt binnen. De dunne lappen hielden het licht beter tegen dan verwacht. Na wat knipperen met de ogen wordt de omgeving langzaam scherp. We bevinden ons in een rotsachtige en zanderig omgeving. Achter dit tafereel steekt de mysterieuze, deels in wolken gehulde berg Kilimanjaro statig af. Een bewoonde wereld is in de verste verten van deze heuvel niet te zien. Maar goed, daarom gingen we natuurlijk ook een paar dagen verblijven bij de nomadische Maasai.
Verblijf in een Maasai Lodge
Geen betere manier om je eens te verdiepen in de lokale cultuur, dan door te verblijven bij de Maasai. Deze nomadische bevolkingsgroep leeft verspreid in Oost-Afrika en in Tanzania zijn er meerdere mogelijkheden om met de cultuur kennis te maken. Bij veel rondreizen zit een kort bezoek aan een typisch Maasai dorp vaak inbegrepen, maar veel leuker is het natuurlijk om er eens langer te verblijven. Pas dan maak je echt kennis met de lokale bevolking en leer je de gewoonten, taal en humor een beetje aan.
Wij verbleven in mei enkele nachten in de Osiligilai Maasai Lodge, midden in de uitgestrekte steppes tussen Mount Meru en Mount Kilimanjaro. De twee bergen hebben sterk de neiging zich diep in de wolken te hullen, maar zo af en toe zie je dan toch de top achter de witte mist vandaan verschijnen. Hoewel een lemen hut erg basic klinkt, valt dat hier reuze mee. De hutten zijn ruim, prachtig gedecoreerd met kralenkunstwerken en ook aan de typische kleurrijke Maasai-doeken is geen gebrek. Maar het mooiste is het toch wel om op pad te gaan met de jongens van hier. Allen locals, weten ze je een goed beeld te geven van wat het leven van Maasai inhoudt en nemen ze je graag mee op pad om hun land beter te leren kennen.
Onderwijs: de passie van Bonnie
Zo schuift bij het ontbijt Bonnie aan. Gepassioneerd vertelt hij over hoe hij samen met een aantal anderen en de Noorse Anita, iets verderop een Maasai school heeft opgericht. Het bijzondere aan de school is dat de leerlingen hier les krijgen in het Engels. Dat is iets wat ze op de spaarzame andere scholen in de omgeving niet geleerd zouden hebben. Van jongs af aan worden ze nu dus twee, of zelfs drietalig opgeleid. Een belangrijke stap en kans voor de jeugd hier, die anders toch ver verstoken is van goed georganiseerd onderwijs.
Bonnie kan het niet laten om ons er enkel over te vertellen, we moeten dit natuurlijk gewoon zien! Voor we het weten rijden we dwars door de steppes op weg naar Tinga Tinga, waar de school gevestigd is. Onderweg komen we meerdere giraffen en kudu’s tegen – een mooi voorproefje voor de safari die later gepland staat. Eenmaal bij de school worden we hartelijk ontvangen door de directeur, die ons alle ins en outs van het Tanzaniaanse schoolsysteem leert, evenals de uitdagingen waar ze mee te maken hebben. En die uitdagingen zijn legio; op honderden leerlingen slechts twee toiletten, de jongste groep krijgt buiten in de schaduw van een boom les vanwege gebrek aan leslokalen en ook de veilige opslag van eten voor de leerlingen is moeilijk. Toch is het geweldig om te zien hoe deze ontzettend jonge kinderen al goed kunnen rekenen en zich prima in het Engels kunnen voorstellen. Met recht dat Bonnie en de directeur trots zijn op wat ze hier bereiken, ondanks de moeilijke omstandigheden. Een waardevol inzicht voor de rest van de reis over de soms harde realiteit waarin men hier leeft.
De paden op, de steppe in
Op de terugweg stopt Bonnie bij zijn eigen dorp, niet ver bij de school vandaan. Er wordt hard gewerkt om meerdere huisjes bij te bouwen, een klus waar traditioneel de vrouwen het zware werk doen en de mannen toekijken (ja echt!). De stop is slechts kort, om even een nieuw paar typerende slippers op te halen. Gemaakt van autobanden en felgekleurde kralen zien ze er daadwerkelijk stevig en comfortabel uit.
Bij terugkomst in de lodge voegen Gabriël en Emmanuel zich bij ons, om de nabijgelegen steppen te voet te gaan verkennen. Ondanks dat het nog laagseizoen is en dus nog niet zo verzengend heet, kan het op de steppe al behoorlijk warm worden tijdens de klim. Desalniettemin is het heerlijk om zelf op pad te zijn, in plaats van alleen maar in de auto te zitten. Gabriël leert ons veel over hoe de Maasai de lokale planten gebruiken voor verschillende toepassingen; eten, medicijnen, knopen en wat dan al niet meer.
Maasai barbecue
En hoewel er veel geleerd wordt, zouden we nog verre van zelfredzaam zijn. Voor het avondeten staat er een typische ‘nyama choma’ op het menu; een Maasai barbecue van geit. Dat de geit nog bereid moest worden was ons wel gekscherend verteld, maar het arme beest staat ons na de wandeling keurig op te wachten. Onwetend over welk lot hem te wachten staat.
Niet in staat daar zelf ook maar enige rol in te kunnen spelen (zo Europees…), kunnen we toezien hoe ons avondeten wordt bereid. De delicatesse van rauwe, lauwwarme geitennieren laat ik in ieder geval met plezier aan me voorbijgaan…
Het speerwerpen is daarentegen iets wat ik me wel graag laat aanleren. Het oogt zo soepel en simpel zoals de jongens het stuk voor stuk voordoen, maar de praktijk valt zwaar tegen. Oefenend op een stuk hout op de grond lukt het – uiteraard tot grote hilariteit – nauwelijks om de speer van drie meter afstand in de buurt van het hout te krijgen. Oefening baart kunst zou je zeggen, maar zelfs eindeloos oefenen lijkt weinig resultaat op te leveren. Die geit zouden we in ieder geval nooit gevangen danwel beschermd krijgen, zoveel moge duidelijk zijn.
De Maasai zijn er zelf enorm behendig in, en laten dat maar al te graag zien. Lekker competitief proberen de jongens elkaar af te troeven. En dat lukt, indrukwekkend zijn de kunsten zeker!
Sundowners
Het hoogtepunt van de dagen bij de Maasai is toch wel het moment waarop de zon onder gaat. Vlak voor die tijd kleurt de hele omgeving oranjerood, precies de kleur die je verwacht te zien wanneer je aan Afrikaanse steppen denkt. De beste plek om dit magische tafereel te aanschouwen is natuurlijk bovenop de heuvel. Daar kun je dit kleurenspektakel tot aan de horizon kunt aanschouwen.
Aan alles is gedacht. Hapjes en drankjes zijn mee de heuvel op genomen om maar te genieten van de zonsondergang. Met veel zang en dans wordt dit magische moment gevierd, iets wat in dit prachtige licht een onuitwisbare indruk maakt. En vooruit, omdat er toeristen bij zijn wordt er ook nog even hoog gesprongen. Dat dan ook.
Zelf verblijven bij de Maasai
Het is een geweldige toevoeging aan je safarireis om enkele nachten bij de Maasai te verblijven. Bijvoorbeeld als onderdeel van je rondreis door Tanzania en Zanzibar van 2 weken. De Osiligilai Maasai Lodge is een geweldige uitvalsbasis. Gelegen in de prachtige omgeving met uitzicht op de twee grote bergen van Tanzania kun je je hier eindeloos vermaken. Wij boekten ons verblijf via Tanzania a la Carte.
De lodge zelf is comfortabel, met veel zorg opgezet naar traditionele normen en moderne standaarden. Een mooie combinatie dus, met als extra luxe dat er zelfs een infinity pool met geweldig uitzicht is! Bovendien zijn zowel de huisjes als de algemene ruimten prachtig versierd met lokaal geproduceerde decoratie, die je voor een luttel bedrag ook zelf kunt aanschaffen. De lokale aard van de lodge maakt dat je weet dat het geld ook terecht komt in de lokale community, in plaats van een grote internationale investeerder. Wel zo’n fijn en duurzaam idee op je reis door het prachtige Tanzania!
Dit artikel bevat affiliate links. Dit betekent dat wij een kleine vergoeding ontvangen wanneer jij via deze link een aankoop doet. Dit kost jou niets extra’s, maar je steunt onze website er wel mee. Lees ook onze disclaimer.
