Het mausoleum van Njegos ligt hoog in de bergen van het Lovcen National Park. Vanaf Kotor rijd je via de Kotor Serpentine naar het mausoleum waarna je de weg vervolgd naar Cetinje, de oude hoofdstad van Montenegro.
Avontuurlijke route
Net op het smalste stukje komt er een oude witte Golf aan gescheurd. Daar staan we dan. We zijn net halverwege de zogenaamde Kotor Serpentine. Een weg van iets meer dan 8 kilometer met 30 scherpe haarspeldbochten en fantastische uitzichten op de vlindervormige Baai van Kotor. Maar ook smal. En lang niet overal kun je een tegenligger passeren. Met zichtbare tegenzin rijdt de bestuurder van het Golfje toch maar achteruit. Het is duidelijk niet de eerste keer dat hij dit bochten circuit aflegt.
Is de Kotor Serpentine gevaarlijk?
De Serpentine road is onderdeel van de geheel verharde weg die Kotor met Cetinje verbindt. Dit is tevens de weg naar het Mausoleum van Njegos. Gevaarlijk is de weg niet, enige stuurmanskunst en zelfvertrouwen voor de bestuurder is wel handig. Sommige bochten zijn zo scherp en steil dat je bijna vanuit stilstand de klim moet beginnen. Het is even zweten als een bus je tegemoet komt. Maar het lost zich altijd wel op.
Op weg naar het Mausoleum van Njegos
De P1 is de weg die Kotor met Cetinje, de oude hoofdstad van Montenegro, verbindt. En ook de weg naar het Mausoleum van Njegos dat zich midden in het Lovcen National Park bevindt. Na het bedwingen van de Kotor Serpentine heb je het spannendste deel achter de rug. De Baai van Kotor verdwijnt langzaam uit het zicht. De route wordt zeker niet minder fraai met een groen berglandschap dat je omringd. De weg verandert van smal en verweerd naar breed en glad asfalt. Een tolhuisje markeert de officiële entree tot Lovcen National Park. Een slungelige man kijkt op van zijn telefoon en sloft naar onze auto om de entreeprijs van drie euro per persoon te incasseren. Het is weer klimmen, dalen, remmen en keren in een prachtige omgeving.
On top of the world in Lovcen National Park
Peter II Petrovic Njegos, liefkozend Njegos genoemd, is nog steeds nauw verbonden met Montenegro. Vanuit zijn functie als prins bisschop wordt hij beschouwd al de grondlegger van Montenegro. Njegos was ook nog eens een getalenteerde dichter. Zijn leven was kort. Vlak na zijn 38e verjaardag bezweek hij aan tuberculose. Zijn wens was een graf boven op de bergen van Lovcen National Park. Gemakshalve had hij zelf alvast de kapel ontworpen. In de zeventiger jaren werd de boel bovenop de berg plat gegooid en het nieuwe mausoleum voor Njegos gebouwd.
De weg naar de ingang van het Mausoleum van Njegos loopt dood. Parkeren doe je langs de kant van de weg. Dan resteren er nog 461 treden door een tunnel naar de top van de berg Jezerski Vrh op een hoogte van 1.657 meter om uiteindelijk de laatste rustplaats van Njegos te bereiken. Het moment dat je uit de tunnel komt is bijna magisch. Je wordt omringd door een oneindig berglandschap met voor je een slingerend pad naar de ingang van het mausoleum. Twee kariatiden beschermen de ingang van het graf. Een enorm beeld gehouwen uit een blok zwart steen van Njegos met een adelaar staat achter hun rug. Het graf van Njegos ligt een etage lager in een wat kille ruimte van marmer. De achtertuin van het mausoleum is misschien wel het letterlijke hoogtepunt. Vanaf hier heb je een panoramisch uitzicht over het Lovcen National Park, de baai van Kotor, Skadar meer en zelfs buurman Kroatië is zichtbaar op een heldere dag.
Van het Mausoleum van Njegos naar Cetinje
Het is nog een dik half uur rijden naar Cetinje door het prachtige bergachtige landschap van Lovcen National Park. Het is rustig op de brede wandelboulevard die het centrum van het stadje doorsnijdt. De traditionele huisjes in pastel tinten zijn overduidelijk gerestaureerd. Cetinje ademt nog de historie, het verleden van haar rol als hoofdstad van Montenegro. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog werd Podgorica gebombardeerd tot de nieuwe hoofdstad van Montenegro en liep Cetinje langzaam leeg.
Het klooster van Cetinje is één van de belangrijkste religieuze gebouwen van Montenegro. Het was het hoofdkwartier voor alle Montenegrijnse bisschoppen. Naar verluid beschikt het klooster over een tweetal bijzondere overblijfselen; een splinter van het kruis van Jezus en de gemummificeerde hand van Johannes de Doper. Je kunt het zelf niet controleren; bezoekers komen niet verder dan binnenplaats en fotograferen binnen is verboden. Gelukkig is Cetinje best fotogeniek en een prima plek om een wat uurtjes rond te wandelen en een paar musea te bezoeken. Samen met een bezoek aan het Mausoleum van Njegos is het mooie dag tijdens een roadtrip door Montenegro.
