Opvallend veel mensen met rolkoffertjes struinen over Piazza del Miracoli langs de Toren van Pisa. Pisa is voor velen een bestemming voor een dagje uit vanuit Florence of een paar uurtjes voor de terugvlucht. Pisa verdient meer dan slechts een vluchtige blik en foto bij de Toren van Pisa.
De Toren van Pisa
Alle aandacht gaat uit naar de wereldberoemde Toren van Pisa. Die staat ook echt behoorlijk scheef. Drommen mensen proberen de toren in allerlei houdingen om te duwen. Er wordt driftig op los gefotografeerd. Het is bijna lachwekkend om te kijken naar de moeite die wordt gedaan voor een afgezaagde foto bij de Toren van Pisa waarvan er iedere dag weer vele duizenden worden gemaakt. Tientallen souvenir kraampjes met elk hetzelfde aanbod staan op en om het terrein. Ook de McDonalds en de Subway roken geld en hebben net buiten de Piazza een vestiging. Overal lopen mensen. De scheve toren is big business.
Tenzij je kiest voor het laagseizoen. En dat het liefst het eind februari of begin maart. De dagen worden al langer en de temperatuur steeds aangenamer. Het aantal bezoekers is in vergelijking met het voorjaar en de zomer nog zeer bescheiden. En de prijzen voor verblijf en voedsel zijn aanmerkelijk lager. Er staat geen wachtrij om de Toren van Pisa te beklimmen. Op de dag zelf zijn nog tal van tijdsloten beschikbaar. Ieder kwartier mogen 15 mensen na een betaling van twintig euro de 261 treden tellende bell tower beklimmen. En ja, ook tijdens de beklimming merk je duidelijk hoe scheef de toren staat. Het uitzicht op 55 meter hoogte is fraai en maakt duidelijk dat Pisa is tegenstelling tot bijvoorbeeld Florence geen enorme stad is. Dat is misschien ook wel haar probleem.
Drukte op Piazza di Miracoli rondom de Toren van Pisa
Pisa zit niet barstensvol bezienswaardigheden. Geen toonaangevende kunstmusea of bijzondere paleizen zoals Florence. Misschien zit daarin juist de charme van Pisa. Rond Piazza di Miracoli concentreert zich de drukte vanaf een uur of tien. Naast de toren vind je hier de Dom, het Baptisterium en het Camposanto. De Dom is de kathedraal van Pisa, een gigantisch gebouw dat stiekem ook iets helt, maar niet goed zichtbaar met het blote oog. Het Baptisterium is de ronde doopkapel, de grootste van Italië, dat een opvallend eenvoudig interieur heeft. De Camposanto is een ommuurde begraafplaats met bijzondere fresco’s en sarcofagen. De Via Santa Maria, de weg die naar het plein leidt, is een aaneenschakeling van onbeduidende toeristische restaurants. Niet zo gek dat de meeste toeristen zich in dit gebied bewegen. Daarbuiten kom je ze veel minder tegen. Pisa voelt echt Italiaans. Minder stedelijk dan Florence, meer sfeervol.
Keith Haring op de muur
Tuttomundo past absoluut niet in het straatbeeld van Pisa. Het laatste kunstwerk van de Amerikaanse graffiti artist Keith Haring zit wat verstopt achter een kathedraal links van de Corso Italia, de doorgaande wandelroute vanaf Pisa Central. En is er eentje van formaat. Een jaar voor zijn dood tekende in Haring uit de losse pols dertig figuren die allen vrede en harmonie symboliseren. Ruim een week was hij met kunststudenten zoet met het werk. Drie statige Italiaanse dames op leeftijd gunnen het kunstwerk tijdens het passeren een korte blik, wijzen even en stappen door. Veel aandacht krijgt het toch best fraaie werk niet.
Dwars door Pisa
De Corso Italia slingert zich vanaf het centraal station een weg naar de rivier Arno. Aan weerszijden van de rivier is het mooi wandelen, zeker na zonsondergang als de straatlantaarns worden ontstoken met mooi zacht licht dat perfect past in het straatbeeld. De gevels van de gebouwen reflecteren in het water van de Arno. Aan de overzijde van de rivier ligt het oudere deel van de stad. De winkelstraat vervolgt zich hier onder de naam Borgo Stretto maar veel meer met lokale zaakjes. Leuke restaurantjes vind je bijvoorbeeld op Piazza Carioli. Via de zijstraat Ulisse Dini kom je uit bij Piazza del Cavalieri, het plein van de ridders. Dit labyrint wordt omringd door prachtige gebouwen. Door schuin het plein over te steken lig je op de route richting Via Sante Maria, het straatje vol restaurants, barretjes en galateria’s dat uitmondt op het Piazza di Miracoli. En dan is de cirkel rond en bevind je je weer in het toeristische hart van Pisa.
Minstens een nachtje voor de Toren van Pisa en de stad
Pisa verdient minstens een nachtje, bijvoorbeeld als onderdeel van een rondreis door Toscane. Dat geeft je trouwens ook de mogelijkheid om de Toren van Pisa voor jezelf te hebben. In het vroege voorjaar is het er om zeven uur in de ochtend, net rond zonsopgang, zo goed als verlaten. Voordat de drukte losbarst kun je in het gouden uurtje ongestoord losgaan bij de Toren van Pisa in alle mogelijke posities.
