Het klompenpad is een ander soort wandelpad. Wandelen is ontzettend populair. Het blijkt zelfs de meest populaire vrijetijdsbesteding te zijn. Op een mooie zondagmiddag zijn boswachters bijna verkeersregelaars bij de bekende natuurgebieden. Samen op een kluitje op de paarse heide van de Posbank, de woestijn van Kootwijk of bij de duinen van Schoorl. De klompenpaden in ons land zijn voor velen nog onbekend terrein.
Nederland is een natte boel
Is het klompenpad alleen toegankelijk op klompen? Die draagt de boer met geitenwollen sokken onder zijn blauwe overall. Back in the day waren klompen een goedkoop alternatief voor leren schoenen. En enorm handig in de drassige moerasgrond destijds. Nu houden boeren hun voeten op het land droog en warm door het dragen van het houten schoeisel. Door sommige van die natte weilanden in de provincies Gelderland en Utrecht lopen tegenwoordig routes om te wandelen die bekend staan als klompenpaden. Stevige wandelschoenen voldoen.
Wandelen over het boerenland
Van drukte op de klompenpaden is geen sprake, alhoewel ze steeds meer bekendheid genieten. Het Schutpad in Leusden had de primeur in 2002 als eerste klompenpad van Nederland. Inmiddels zijn er meer dan 100 paden uitgezet die worden onderhouden door vrijwilligers. Bordjes of stickers met twee klompjes markeren de route. Zoveel mogelijk onverhard, over boerenland met aandacht voor natuur en cultuur. Soms nemen de paden een onverwachte wending of moeten obstakels worden bedwongen. Dat is ook de charme. Dwars door een kudde met koeien op het weiland. Bruggetjes zijn vaak niet meer dan balken. En soms door de blubber.
Klompenpad Oosterbeek
Hoe mooi kan het zijn? De achtertuin van Villa Hartenstein. Daar bevindt zich het startpunt van het Rosandepad. Best een beladen plek. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het hier een komen en gaan van Britse soldaten die het statige hotel als hoofdkwartier gebruikten tijdens de slag om Arnhem. De mobiele mitrailleur op het gazon herinnert aan het oorlogsverleden. Al heel wat jaartjes huist hier het Airborne Museum. Het oorlogsverleden is dan ook één van de thema’s verknoopt in dit 13 kilometer lange klompenpad rondom Oosterbeek. Langs hoge statige bomen die menig bombardement hebben overleefd loop ik richting de Hemelse Berg. Slingerend door het met bladeren bedekte landschap stroomt de Oorsprongbeek.
Door het schattige grothuisje loop ik onder het kabbelende beekje door. Via meerdere bospassages en langs de Oude Kerk van Oosterbeek komt de Nederrijn in zicht en vervolgt het pad zich onder de markante spoorbrug door. Over de toppen van uitgebloeide zonnebloemen zijn nog net de blauwwitte trolleybussen zichtbaar als ik landgoed Mariëndal betreed. Onder de Groene Bedstee door, de prachtige tunnelvormige beukenhaag die in het najaar niet zo groen meer is. Enkele delen van dit heuvelachtige landgoed doen niets onder voor een Zuid-Duitse Alpenweide. Terug in Oosterbeek ligt het indrukwekkende Arnhem Oosterbeek War Cemetery aan de route. Honderden geallieerde soldaten vonden hun hier na de slag om Arnhem hun laatste rustplaats. Bij het Airborne museum stamp ik voldaan de modder van mijn schoenen.
Klompenpad Oldenaller
Nog eentje dan. Ik steek de Veluwe over. In de hoek van Nijkerk en Putten liggen meerdere klompenpaden. Ik laat me verleiden door een wandeling over het Oldenallerpad. Een wandeling langs hei, bos, beken, houtwallen en boerenland wordt me beloofd. En een kasteel. Pas na honderden meters oprijlaan met torenhoge beuken aan weerszijden is kasteel Oldenaller zichtbaar. Het nog altijd bewoonde kasteel wordt omringd door een vijverpartij als onderdeel van de kasteeltuin. Een blauwe reigerkolonie is hier in de bomen neergestreken. De route leidt me vlak langs grazende koeien, dartelende paardjes en klauterend over balken naar het verscholen Heihoef. Een heideveldje met zeldzame plantjes en een vennetje te midden van het boerenlandschap. Door de weilanden keer ik weer terug richting het kasteel. Acht kilometer staat op mijn horloge. Een klompenpad ten voeten uit.
Nog zoveel klompenpaden te ontdekken
En zo zijn er nog honderd klompenpaden in Gelderland en Utrecht. Meerdere provincies hebben al interesse getoond in het concept van het klompenpad. Voor nu is er in ieder geval al genoeg keuze. Bovendien zijn via verbindingslussen klompenpaden te combineren waardoor ook echt langere wandelingen mogelijk zijn. Zelfs zonder het hiken te noemen raakt wandelen steeds meer van zijn suffe en oubollige karakter af. Het zijn niet langer de mensen met stokken of ANWB-stelletjes van middelbare leeftijd in dezelfde jas die de wandelschoenen, of klompen zoals je wil, aantrekken. Het klompenpad is voor iedereen.
